Wszystkie dzieci potrzebują kontaktu z innymi dziećmi. Dlaczego? Powód jest prosty – dzięki obcowaniu z nimi poznają zasady, które panują w relacjach międzyludzkich. Pierwsze kontakty są zazwyczaj nieudolne, z czasem stają coraz bardziej emocjonalne – już w przedszkolu zawiązują się pierwsze przyjaźnie. Dziś opowiemy o tym, jak kształtuje się kontakt z innymi dziećmi do 6 roku życia, czyli w naszym ulubionym okresie życia.
Wiek 0–3
Dzieci są zainteresowane innymi dziećmi już w pierwszych miesiącach od pojawienia się na świecie. Starsze niemowlęta zapraszają do zabawy inne dzieci, a w czasie jej trwania wzajemnie sprawdzają swoje granice. Wszystko odbywa się intuicyjnie dzięki naturalnej ciekawości, która jest ważnym aspektem doświadczania, niezwykle istotnym do dalszego rozwoju społecznego.
Wiek 3–6
Pierwsze i zdecydowanie intensywniejsze relacje pojawiają się w wieku przedszkolnym. W tym czasie dzieci są coraz bardziej zainteresowane spędzaniem czasu i zabawą z innymi. Zabawa służy jednak nie tylko rozładowaniu napięcia czy spożytkowaniu energii, lecz także uczy zachowań społecznych, słuchania i współpracy. Na tym etapie dziecięcego rozwoju największym autorytetem dla dziecka nadal pozostają rodzice.
Największe zmiany, jakie zachodzą w kontaktach dziecka z innymi osobami w tym okresie:
- dziecko nie jest tak silnie skoncentrowane na tym, by mieć rodzica stale w zasięgu wzroku,
- odbywają się pierwsze próby nawiązania bardziej złożonych relacji z innymi dziećmi,
- następują pierwsze próby sprawdzania swoich i cudzych granic (ten etap jest doskonale widoczny na przykładzie zabawek i początkowej niechęci dzieci do dzielenia się nimi – to czas, w którym dziecko uczy się zachowania w grupie, sprawdza, co mu się bardziej opłaca i jakie korzyści płyną z tego, że podaruje komuś coś, co należy do niego),
- rozwijają się zainteresowania w oparciu o zainteresowania pozostałej części grupy.
Brzmi znajomo, prawda?
Pozwólmy zatem dzieciom być dziećmi i uczmy ich zachowań odpowiednich do wieku.
